Logos Multilingual Portal

Select Language



Karl Heinrich Marx (1818-1883)
He was born in Trier, Germany, in 1818. He studied law in Bonn and Berlin, but he was especially interested in history and philosophy, in particular in relation to Hegel and Feuerbach. For a while he was the editor of a magazine of radical tendencies, the "Rheinische Zeitung". After its closure, he moved to Paris (1843), where he became a communist and a revolutionary, and then to Brussels (1845). In the meantime, in 1843 Marx married Jenny von Westphalen.
In collaboration with Engels, whom he had met in Paris in 1844, in 1848 he finished writing The Communist Manifesto, in which they attacked the state as a means of oppression. He was expelled from Brussels, so he settled in London, where he studied economy and wrote the first volume of his main work, Das Kapital (1867, two further volumes were added in 1884 and in 1894). He was one of the most important participant in the First International, from 1864 until its end in 1872. The last decade of his life was characterized by many health problems. He is buried in Highgate Cemetery, in London.
Marx is one of the most important socialist thinkers to emerge in 19th century. His ultimate concern was with human freedom and capitalism he considered as being the greatest enemy to this freedom. He is also known for his materialistic view of history.
One of Marx' most often quoted assertion is that "religion is the opium of the people."


links:
 - The Marx and Engels Internet Archive

a desvalorización do mundo humano medra en razón directa da valorización do mundo das cousas
a maioría dos súbditos coidan que son súbditos porque o rei é rei, porén non se decatan de que , verdadeoramente, o rei é rei porque eles son súbditos
à primeira vista, unha mercadoria parece algo trivial e que se resolve en si mesma. A súa análise demostra que é unha cousa moi complexa, chea de sutilezas metafísicas e de argucias teolóxicas
a teoría do comunismo pode resumirse nunha frase: abolición da propiedade privada
a violencia é a parteira de toda vella sociedade preñada dunha nova
as circunstancias fan o home non menos do que o home fai as circunstancias
canto menos comas e bebas, cantos menos libros merques, canto menos vaias ó baile, ó teatro, á cantina, canto menos penses, ames, cantes, teorices, pintes, fagas esgrima etc, tanto máis has aforrar, e maior hase facer o teu tesouro que nin traza nin ferruxe devoran, o teu capital. Canto menos eres, canto menos exteriorizas a túa vida, máis tés, maior é a túa vida enaxenada e máis almacenas a túa esencia.
en principio hai ben menos diferenza entre un obreiro e un filósogo ca entre un mastín e un lebreiro ; é a división do traballo a que creou un abismo entre eles.
nas crises rebenta unha epidemia que, en todas as épocas anteriores, podería parecer un absurdo: a epidemia da superprodución
non é a consciencia a que determina a vida, senón a vida a que determina a consciencia
O comunismo é a unidade esencial do home coa natureza, a verdadeira resurrección da súa natureza, o naturalismo realizado polo home e o humanismo realizado pola súa natureza
o diñeiro, en canto posúe a propiedade de mercalo todo, en canto posúe a propiedade de apropiarse de todos os obxectos é, logo, o obxecto de posesión por excelencia. A universalidade da súa cualidade é a omnipresenza da súa esencia; serve, logo, como ser omnipotente
o libre desenvolvemento de cada un é a condición para o libre desenvolvemento de todos
o obreiro faise máis pobre canta máis riqueza produce
o traballador é tanto máis barato cantas máis mercadorías produce
os filósofos limitáronse a interpretar o mundo de varias formas; mais agora trátase de transformalo
os nosos burgueses non contentes con ter ás mulleres e ás fillas dos seus obreiros ó seu dispor, sen falar das prostitutas, goréntalles seducir as súas esposas mutuamente
paradigma da estupidez: O diñeiro transforma a fidelidade en infidelidade, o amor en odio, o odio en amor, a virtude en vicio, o vicio en virtude, o servo en amo, o amo en servo, a estupidez en intelixencia, a intelixencia en estupidez.
sempre que se cuestiona unha determinada liberdade, é a propia liberdade a que se cuestiona
toda a traxectoria da industria moderna demostra que de non se controlar o capital, este actúa de xeito descontrolado e cruel para afundir a toda a caste traballadora nun estado de degradació máximo
un escritor non é produtivo polas ideas que produce senón polo que fai gañar ó editor que produce as súas obras